فارس پلاس| در جست‌وجوی دریچه‌های گمشده

خبرگزاری فارس سمنان- مرتضی مطهری‌نژاد: اینجا استان لرستان، مناطق سیل‌زده پل‌دختر. چند روزی از سیل ویرانگر بهاری می‌گذرد و هنوز شرایط در بخش غربی شهر عادی نشده است.

در تب‌وتاب گل‌ولای و بگیروببند جهادی‌ها، مرد میان‌سالی نظرم را به خود جلب کرد. «فرامرز رستمی»؛ ۵۹ ساله؛ اهل خرم‌آباد.

وسایل در دستش برایم جالب بود میان آن همه ویرانی و انباشت گِل. کلاه آبی و سفیدی بر سر داشت که رویش نوشته شده بود «شرکت آب و فاضلاب استان لرستان».

روی لباس سرمه‌ای رنگ بر تنش نیز همین نام نوشته شده بود. فنی بود و در حال کار. کمی که جلوتر رفتم، سخن بینمان آغاز شد.

آقای رستمی می‌گفت: در حال تهیه نقشه جی.آی.اس فاضلاب شهری بوده که اخطار دادند برگردید، سیل در راه است.

آن‌طور که برایم تعریف می‌کرد تقریباً تا آخرین لحظات مانده و ۷۰ درصد نقاط را روی نقشه‌اش مشخص کرده بود.

سیل آمده و ویران کرده و رفته بود؛ حالا با کمک نقشه‌اش و دستگاه توتال استیشن دریچه‌های گمشده فاضلاب را زیر گل‌ولای پیدا می‌کرد.

کارش برایم جالب بود و بیشتر پرسیدم، گرم صحبت که شدیم، می‌گفت: در فاضلاب شهر، ماهی پیدا کرده‌اند، باید بفهمم از کجا، آب رودخانه داخل فاضلاب می‌آید تا مسیرش را مسدود کنیم.

کارش خیلی مهم بود و نخواستم زیاد وقتش را بگیرم؛ هر چند بهداشت شهر به‌شدت به کار او وابسته بود اما وظیفه او روی زمین هیچ دیدی نداشت. فقط کارش را می‌کرد.

دستی دادیم و خداحافظی کردیم. به این فکر می‌کردم که خیلی از آدم‌های بحران این روزها در پل‌دختر دیده نمی‌شوند، عکس نمی‌گیرند، فیلم حضورشان پخش نمی‌شود، دائم مصاحبه نمی‌کنند، بی‌کت و شلوار و گِلی در حال کار و خدمت هستند، ادعا هم نمی‌کنند.

خداقوت جهادی…