عضوهیئت مدیره انجمن روابط عمومی ایران: باید دیوار ها را برداریم و مسئولیت اجتماعی را در جامعه نهادینه کنیم.

به گزارش خوز ۲۴ سید فضل الدین موسوی در نخستین سمینار بین المللی CSR با عنوان مسئولیت اجتماعی، دولت و توسعه پایدار که در اهواز برگزار شد گفت: به همان میزانی که شرکت ها و صنایع این استان از منابع عظیم و خدادادی خوزستان بهره مند می شوند، سهم استان را پرداخت نمی کنند یا اینکه بر مبنای برنامه ریزی صحیح نیست.
موسوی با اشاره به اینکه مسئولیت اجتماعی فراتر از معانی پرداخته شده به آن است، افزود: برگزاری این سمینار به جهت تعریف اهمیت و ضرورت مسئولیت های اجتماعی و مرزبندی آن است.
وی با تأکید بر لزوم جدی گرفتن مسئولیت های اجتماعی در خوزستان گفت: باید مشکلات مردم را دید و حرف آنها را شنید تا صدای آنها طور دیگری درنیاید؛ لازمه رسیدن هر سیستمی به هدف اصلی خود (بقا) تعامل باز با محیط بیرونی اش است.

موسوی با اشاره به آتش زدن نیزارهای نیشکر و تبعات آن گفت: اگر در حوزه مسئولیت های اجتماعی یا برداشت سبز کاری انجام شده باید به مردم گزارش ارائه شود.

عضو هیئت مدیره انجمن روابط عمومی ایران با تاکید بر این که بخش خصوصی نادیده گرفته می شود، تصریح کرد: زمانی که بخش خصوصی بخواهد در استان خوزستان کاری را شروع کند انبوهی از مشکلات سر راه او قرار می گیرد اما از طرفی هم به دنبال سرمایه گذار می گردیم، آیا به حال و روز سرمایه‌گذاران استان خوزستان دقت کرده ایم که چه بر آنها می گذرد؟

وی با اشاره به حضور سفیر کره جنوبی و معاون او برای اولین بار به خوزستان گفت: انتظار این بود که مجموعه اتاق بازرگانی ایران توجه بیشتری به این موضوع مهم می‌کرد تا بتوانیم بهره بیشتری هم در حوزه تجارت و بازرگانی ببریم.

وی با این تقاضا از مدیران استانی که بحث مسئولیت اجتماعی را جدی بگیریم، تصریح‌کرد: اگر به این موضوع پرداخته نشود، صدای مردم به شکل دیگری بلند می شود و مشکلاتی که به وجود می آید، بر اثر خدشه دار شدن مسائل اجتماعی، جنبه عمومی پیدا می کند ..
موسوی ادامه داد: مسئولیت اجتماعی و مصالح عمومی باید جدی گرفته شود و همه شرکتها و سازمانها در این مسئله دخیل هستند.

عضو هیئت مدیره انجمن روابط عمومی ایران با بیان این که باید اقدامات لازم برای تصویب سند جامع راهبردی مسئولیت اجتماعی انجام شود گفت: اشتباه به این مسئله نگاه نشود، باید به سمتی برویم که یک جامعه پویا و یک سیستم تعاملی بین شرکت ها، سهامداران و مردم به وجود بیاید، ارتباطات درون و بیرون سیستم را در یک جایگاه نگاه کنیم. به طور مثال منازل سازمانی یک شرکت و یک دانشگاه به صورت محدود، نظام مند است و این خیلی زیباست اما باید این دیوارها را برداریم، شهر باید یکسان شود.