سالانه نیازمند ۵۰ فیلم کودک هستیم/سینمای کودک نباید متوقف شود/بچه ها خوراک فرهنگی می خواهند

به گزارش خبرنگار اعزامی تئاتر و سینمای خبرگزاری فارس به  اصفهان، سی امین جشنواره بین الملل فیلم های کودکان و نوجوانان هم اکنون در اصفهان در حال برگزاری است.

غلامرضا آزادی عضو هیئت داوران مسابقه سینمای ایران این جشنواره است وی خودش متولد اصفهان است و دانش آموخته فیلمبرداری و تولید فیلم از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی است. وی بیش از ۵۰ فلم سینمایی را در ایران، انگلستان، لبنان، هندوستان فیلمبرداری و ۱۵ فیلم سینمایی را تهیه کنندگی کرده است.

آزادی در حاشیه جشنواره فیلم کودک به گفت وگو با فارس می نشیند.

*به عنوان سوال نخست لطفا درباره وضعیت کنونی جشنواره صحبت بفرمایید

چند سالی بود که این جشنواره نابسامان بود یا در شهر دیگری برگزار می شد یا اصلا وجود نداشت و این باعث شد که جشنواره کودک قدری از رونق بیافتد این جشنواره هم تنها جشنواره بین المللی سینمای ایران است افتخارات زیادی برای ما آورده و خیلی از فیلمسازان بزرگ ما کارشان را از فیلم کودک شروع کردند.

امسال سال اولی است که بعد از مدت ها دوباره جشنواره در اصفهان برگزار می شود ممکن است شور و هیجان سال های گذشته را نداشته باشد اما تلاش میکند که به وضعیت خوب بازگردد اگر این جشنواره در اصفهان ادامه پیدا کند چون این شهر بین المللی و خواهر خوانده فلورانس و رم و خیلی شهرهای دیگر بزرگ دنیا است، شرایط خوب می شود، جشنواره بین المللی باید در چنین شهری برگزار شود چرا که این شهر و این جشنواره نمایندگان ایران هستند.

فیلم هایی که امسال در جشنواره اکران می شود کم اما متنوع هستند رقابت اما کمتر است ولی فیلم ها نسبتا متفاوت از هم هستند، فیلم های قوی و متوسط داریم و به ویژه فیلمسازان کودک کوتاه خیلی میدرخشند و خیلی به آنها امید است.

*آقای آزادی درباره روندی که رکود بوده بیشتر صحبت کنید و اینکه چطور این اتفاق افتاد

ببینید حدود بیست سال پیش فیلم های برگزیده سینما، فیلم های کودک بودند الان اگر از جوان بیست ساله بپرسید که چه خاطره ای از سینما داری، چند فیلم کودک را نام می برد.

*مثلا چه فیلم هایی؟

دزد عروسک ها، پاتال و آرزوهای کوچک، دره شاپرک ها، کاکل و  گلنار و سفر جادویی را داشتیم این بچه ها با خاطره فیلم ها بزرگ می شدند و همیشه در ذهنشان این فیلم ها می ماند.

سال گذشته چند نفر به دفتر من آمدند جوانان بیست و اندی ساله بودند که گفتند میخواهند مرا دعوت کنند به بزرگداشت فیلم دره شاپرک ها، فیلمی که من ساخته بودم، آنها بچه هایی بودند که با آن خاطرات بزرگ شده بودند و آن فیلم به آنها راه و رسم خودشدن را یاد داده بود، کودک قهرمانی در فیلم وجود داشت و به نوعی در آن زمان های جنگ که فیلم زیاد نبود آن فیلم برایشان خاطره انگیز بود. آن بچه ها بزرگ شدند اما کشور ما الان شصت درصد جوان دارد.

ما برای این شصت درصد نیاز به خوراک داریم سینمای بزرگسال خوراک آنها نیست سینمای کودک نیاز است سینمای کودک هم حمایت میخواهد اینکه فیلم هایی که ساخته می شود به طور عادلانه اکران شود، آموزش و پرورش که مسئولیت آموزش بچه ها را برعهده دارد کار کند.

*مگر فیلم هایی بوده که ساخته شده و مورد حمایت قرار نگرفته؟

منظورم بیشتر این است زمانی یک فیلمساز ببیند کارش حمایت میشود کار کودک می سازد ما هم فیلمساز کودک هستیم اگر چند سالی است که فیلم کودک نساختیم علتش این است که نتوانستیم فیلم هایمان را اکران کنیم. ما مخاطبمان بچه ها هستند بچه ها هم باید توسط پدر و مادر یا مدارس به سینما بیایند وضع اقتصادی هم طوری نیست که مدام خانواده ها بچه ها را به سینما بیاورند پس این وظیفه آموزش و پرورش است که سینما را در تربیت خود بگنجاند مثل پیشنهادی که ما دادیم برای ایجاد زنگ سینما در مدارس.

اگر بچه ها را هفته ای یک بار مدارس به سینما ببرند خود این سینما کم کم رشد می کند مثل زنگ ورزش، زنگ سینما هم داشته باشیم بچه ها دوست دارند فیلم ها را باهم ببیند یک بچه با ده بزرگسال که به سینما می رود نمیتواند قهقهه بزند و لذت ببرد و چیز یاد بگیرد، این فیلم دیگر برای بزرگسالان نیست برای کودک است. کودک هم که اطرافش را نگاه کند و تنها باشد لذت نمیبرد بنابراین بچه ها باید با هم به سینما بروند.

در اکثر کشورهای دنیا این دیده می شود که این آموزش و پرورش است که بچه ها را به سینما می برد برنامه کلاسی مثل زنگ سینما دارند همین باعث می شود که سینماهای بیشتری هم سالانه ساخته شود ما اگر سالی ۱۲۰ فیلم می سازیم چرا باید ۷ فیلم کودک باشد؟

با جمعیت جوان ما باید سالانه ۵۰ فیلم کودک بسازیم افتخارات مملکت اکثرا به خاطر فیلم های کودک بوده است موزه سینما را اگر ببینید متوجه می شوید که همه برای زمان های گذشته بوده است.

باید علت مشکلات کنونی را الان ببینیم من احساس میکنم خوشبختانه در حال اتفاقاتی هستیم که باز سال های گذشته برگردد. سینمای کودک همیشه جوان است چون همیشه کودک هست همیشه دو ساله ها، سه ساله و بزرگتر می شوند سینمای کودک نباید متوقف شود نه ساخت و نه جشنواره و نمایشش چرا که لازمه مملکت است.

*در نهایت بهترین راهکار را در این عرصه چه می بینید؟

من تصور میکنم باید گروهی تشکیل شود که ترکیبی از فیلمسازان گذشته و حال باشد و این گروه درباره این سینما تصمیم بگیرد، آسیب شناسی کند و راه حل پیدا کند تا به نتیجه برسد ما آدم های زیادی داریم که در سینمای کودک و نوجوان تجربه زیاد دارند اینها را نباید رها کنیم آنها در سال های طلایی فیلم کودک، فیلم ساختند و باید سراغ آنها برویم و به کار بگیریم و آنها را دعوت کنیم.

انتهای پیام/