زنگ خطر خروج کادر درمان از بیمارستان‌های دولتی
به گزارش خبرنگار مهر، روز گذشته محسن خالقیان رئیس بیمارستان فیروزگر، در همایش طب تسکینی به مشکلات بیمارستان‌های دولتی گریز زد و نسبت به خطر ورشکستگی و تعطیلی این بیمارستان‌ها هشدار داد و عنوان داشت که تعرفه‌های غیر واقعی باعث شده تا ۵۸ پرستار از بیمارستان ما بروند.
وی همچنین نسبت به خروج هیأت علمی بیمارستان‌های دولتی ابراز نگرانی کرد و گفت: ادامه این روند منجر به بحرانی شدن وضعیت بیمارستان‌های دولتی خواهد شد.
در همین حال، چندی قبل، حسین قناعتی رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران، از همین وضعیت ابراز نگرانی کرده و عنوان داشته بود که هزینه‌های زندگی با درآمد پرستاران در بیمارستان‌های دولتی، همخوانی ندارد و لاجرم شاهد مهاجرت آنها به شهرستان‌ها هستیم.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت: بسیاری از پرستاران به خاطر درآمدی که دارند و هزینه‌هایی که در شهر تهران هست به شهرستان‌ها مهاجرت می‌کنند و به شهرهای خودشان می‌روند.
وی افزود: الان تمایل بیشتری وجود دارد که همکاران پرستار بروند نزدیک خانواده خودشان یا جایی که اجاره کمتر باشد و بشود زندگی کرد.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت: مهم‌ترین چالش کل نیروی انسانی نظام سلامت در یک کلام خلاصه می‌شود و آن درآمد است. یعنی اگر سطح درآمد را در حد قابل قبولی بالا ببریم، ماندگاری و پیدا کردن نیروی انسانی به راحتی انجام خواهد شد.
در همین حال، فاطمه محمدنجار نایب رئیس انجمن علمی متخصصین زنان و زایمان ایران گفت: حق‌الزحمه متخصصین زنان و زایمان برای خدمات نیمه شب، کفاف هزینه ایاب و ذهاب آنان را هم نمی‌دهد.
خروج کادر درمان از بیمارستان‌های دولتی، می‌تواند زنگ خطری برای نظام سلامت کشور و متولیان و سیاست‌گذاران حوزه بهداشت و درمان باشد. زیرا، بیشترین مراجعات درمانی و بستری در بخش دولتی اتفاق می‌افتد و اکثر بیماران این بیمارستان‌ها را قشر کم درآمد جامعه شامل می‌شوند که برای دریافت خدمات درمانی، فقط به بخش دولتی مراجعه می‌کنند.
بیمارستان‌های دولتی در شرایط کنونی هم با کمبود شدید نیروی پرستاری در تهران و کمبود پزشک متخصص و فوق تخصص در شهرهای دور از مراکز استان‌ها مواجه هستند و اگر قرار باشد به همین صورت شاهد خروج کادر درمان از بخش دولتی باشیم، می‌بایست منتظر کاهش کیفی خدمات درمانی در بیمارستان‌های دولتی باشیم.
وقتی مطالبات بیمارستان‌ها با تأخیرهای چند ماهه پرداخت می‌شود و تعرفه‌ها غیرواقعی است و کارانه‌های پرستار و پزشک هم هر چند ماه یکبار به حساب آنها واریز می‌شود، نمی‌توان توقع داشت که انگیزه‌ای برای ماندن داشته باشند.
مگر یک بیمارستان چند نفر نیروی پرستاری دارد که بعد از خروج ۵۸ نفر آنها، بتواند خدمات با کیفیت به بیماران ارائه بدهد. در حالی که با استانداردهای پرستار به ازای هر تخت بیمارستانی، فاصله زیادی داریم.
منبع: مهر
