عاشورا صرفا عزاداری نیست | خبرگزاری فارس

به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، تمام کارهای نیک و حتی جهاد در راه خدا، در مقابل امر به معروف و نهی از منکر به اندازه آب دهانی در مقابل دریایی پهناور بیش نیست، در خطبه ۳۷۴ نهج‌البلاغه از امیرالمؤمنین علی (ع) نقل شده است که در این خصوص فرمودند: «و ما اعمال البر کلها و الجهاد فی سبیل‌الله عندالامر بالمعروف و النهی عن المنکر الا کنفثه فی بحر لجی» و تمام کارهای نیکو، و جهاد در راه خدا، برابر امر به معروف و نهی از منکر، چونان قطره‌ای بر دریای مواج و پهناور است.

حرکتی هم که امام حسین (ع) آغاز کردند در تاریخ اسلام عظمتی بی‌نظیر داشته است؛ حضرت دلیل قیام خود را «امر به معروف و نهی از منکر» می‌خوانند پس فلسفه قیام بزرگ عاشورا، امر به معروف و نهی از منکر است و این خود نشان از اهمیت این فریضه دارد.

هدف امر به معروف و نهی از منکر، اصلاح تحریف‌هایی بوده که بنی‌امیه و دشمنان و معاندین بر دین وارد کرده بودند، در هر وجه و به هر صورتی؛ حضرت برای این امر خطیر، خانواده خود را نیز همراه خود کردند و برای انجام این رسالت بزرگ فرزندان، برادران، یاران و عزیزانشان را فدا کردند.

در رأس امر به معروف و نهی از منکر سیدالشهدا (ع) رضایت خداوند بوده است؛ بنابراین برای خوشنودی و رضایت خداوند، از همه چیز خود گذشتند که می‌شود نتیجه گرفت یکی از اعمالی که خداوند را راضی و خشنود می‌کند، امر به معروف و نهی از منکر است و این بزرگ‌ترین درس عاشوراست.

امروزه چقدر به این فریضه دینی عمل می‌شود؟ چقدر آمران به معروف حمایت می‌شوند؟ کم‌کاری چه کسانی و در چه جایگاه‌هایی سبب شده این موضوع کم‌رنگ و حتی در برخی موارد توهین محسوب شود؟ آیا باید در جامعه اسلامی چنین وضعی حاکم باشد؟

برخی‌ها هم عمدا و یا سهوا کل امر معروف و نهی منکر را به مسأله حجاب محدود کرده‌اند؛ چرا نباید نهاد امر به معروف و نهی منکر در حوزه اجتماعی، اقتصادی و مسائل مختلف داشته باشیم، اگر داریم چرا کم‌کاری می‌کنند؟ برای چه اقشار مختلف مردم این موضوع را دست‌کم گرفته‌اند و این امر منجر شده تا تعداد آمران به معروف و ناهیان از منکر روز به روز کم شود.

در این میان باید از وجدان پاک مسؤولان پرسید آیا زمینه را برای انجام این فرع دینی در حوزه دولت، مجلس و نهادهای مختلف جامعه فراهم کرده‌اند؟ آیا می‌شود به راحتی افرادی که در رأس جامعه قرار گرفته‌اند را به معروف دعوت کرد یا با معذوریت‌های بسیار مواجه خواهند شد؟

این فریضه وجوه مختلفی دارد، در تاریخ اسلام از زمان امیرالمؤمنین (ع) شروع و با قیام سیدالشهدا(ع) به اوج خود رسید. باید زوایا و ظرایف، موقعیت، شرایط و مخاطب جامعه را در نظر بگیریم.

چرا امثال مسیح علینژاد برای اشاعه فرهنگ ضد دینی هزینه‌های بسیار می‌کنند اما مسؤولان اسلامی بدون صرف هزینه یا خرج هزینه‌های بسیار محدود، این مسأله را دست کم گرفته‌اند؟ اگر امر به معروف در جامعه به درستی انجام شود فساد و فحشا نخواهیم داشت.

مشکلات اقتصادی، بدحجابی، رشوه‌خواری، دزدی، گناه‌های متعدد و… همه نتیجه بی‌توجهی به واجب شرعی است؛ مسؤولان این حوزه به چه صورت امر به معروف و نهی از منکر می‌کنند، چقدر هزینه می‌کنند و آیا برنامه‌های فرهنگی مناسب دارند؟

باید آمران به معروف در سطح کشور داشت و این‌ها را تحت حمایت قرار داد؛ مسؤولان ذی‌ربط فکر جدی برای این مسأله بکنند قانون حمایت از آمران به معروف نوشته و تصویب شده است اما زمانی که شخصی امر معروف می‌کند، از وی کم ترین حمایت به عمل می‌آید و یا اصلا حمایت نمی‌شود.

عاشورا و محرم صرفا فرصتی جهت عزاداری نیست بلکه باید از آن درس گرفت و بزرگ‌ترین درس آن امر به معروف و نهی از منکر جهت اصلاح جامعه با هدف رضای خداوند است.

یادداشت مهمان: مرضیه افشارنیا

انتهای پیام/۶۳۰۹۵/ک/