انقلاب خاموش در پاریس/ حذف احزاب سنتی از صحنه اجرایی فرانسه 

خبرگزاری مهر، گروه بین الملل– حنیف غفاری: سرانجام انتخابات ریاست جمهوری فرانسه برگزار شد. «امانوئل ماکرون» و «مارین لوپن» به ترتیب  توانستند با کسب ۲۳.۷ درصد و ۲۱.۷ درصد آرا به دور دوم و نهایی رقابتهای انتخاباتی راه پیدا کنند.

م اکنون رسانه های فرانسوی و اروپایی بر روی دور دوم رقابتهای انتخاباتی در فرانسه متمرکز شده اند. به عبارت بهتر، تمرکز اصلی رسانه ها و تحلیلگران اروپایی بر روی رقابت نهایی میان ماکرون و لوپن است.

 این در حالی است که برگزاری انتخابات ریاست جمهوری فرانسه نقطه آشکارساز حذف احزاب سنتی از معادلات اجرایی و سیاسی پاریس، حداقل طی ۵ سال آینده است.

آنچه در جریان انتخابات ریاست جمهوری فرانسه رخ داده اما؛ نوعی انقلاب خاموش محسوب می شود. طی دهه های گذشته، قدرت اجرایی و سیاسی در فرانسه همواره میان دو حزب سوسیالیست و راست میانه (جمهوریخواه) در حال گردش بود. افرادی مانند «میتران»، «ژاک شیراک»، «سارکوزی» و «اولاند» هر کدام به یکی از این دو جریان تعلق داشتند.

 اساسا کمتر کسی در فرانسه تصور می کرد که روزی انتخابات دور نهایی ریاست جمهوری در این کشور بدون حضور نامزدهای سوسیالیست و جمهوریخواه برگزار شود.

اصلی ترین پیام انتخابات ریاست جمهوری فرانسه، گذار شهروندان فرانسوی از احزاب سنتی است. امانوئل ماکرون به عنوان نامزدی مستقل در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه حاضر شده و مارین لوپن نیز سکان هدایت جریان راست افراطی (جبهه ملی) در این کشور را بر عهده دارد. در این معادله، خبری از سوسیالیستها و جمهوریخواهان نیست.

به راستی چه اتفاقی در فرانسه رخ داده است؟ واقعیت امر این است که حضور سیاستمداران ناتوانی مانند سارکوزی و اولاند طی یک دهه اخیر، منجر به افول شدید محبوبیت عمومی دو جریان چپ و راست میانه در فرانسه شد.

 «فرانسوا فیون» نامزد حزب جمهوریخواه فرانسه در انتخابات اخیر حدود ۱۹ درصد آرا را به خود اختصاص داد. در این میان، نامزد حزب سوسیالیست وضعیت به مراتب بدتری داشت، «بنوا آمون» نامزد حزب سوسیالیست پس از «ژاک ملانشون» نامزد جریان چپ افراطی در فرانسه، رتبه پنجم را به دست آورد.

 این نتیجه مترادف با رقم خوردن شکستی تاریخی برای حزب سوسیالیست فرانسه محسوب می شود.همان گونه که اشاره شد، شهروندان فرانسوی طی یک دهه اخیر آثار حضور دو حزب جمهوریخواه و سوسیالیست را در عرصه سیاست داخلی، اقتصاد و سیاست خارجی کشورشان ملاحظه کرده اند.

آنها معتقدند نتیجه حضور افرادی مانند سارکوزی و اولاند در کاخ الیزه چیزی جز عقب گرد پاریس در نظام بین الملل و وقوع بحرانهای اجتماعی و اقتصادی در این کشور نبوده است.

از این حیث نمی توان نسبت به  نتایج رقابت انتخاباتی اخیر در فرانسه بی تفاوت ماند. تحولات عمیق و زیربنایی که در جامعه فرانسه رخ داده، منجر به اقبال شهروندان فرانسوی نسبت به نامزدهای مستقل و حتی راست افراطی شده و همین مسئله، می تواند تعیین کننده آینده سیاسی پاریس برای ده سال آتی باشد.

 در چنین معادله ای اهمیت چندانی ندارد که ماکرون یا لوپن به کاخ الیزه راه پیدا کنند بلکه آنچه اهمیت دارد، تغییر هندسه و ساختار سیاسی موجود در پاریس است و بدون شک احزاب سنتی فرانسه جهت بازگشت به معادلات سیاسی و اجرایی پاریس کار بسیار سختی پیش رو خواهند داشت.

از دست دادن مقبولیت عمومی از یک سو و وقوع منازعات درون حزبی، هر دو جریان راست میانه و سوسیالیست را در معرض خطر جدی قرار داده است.

 نکته قابل تامل اینکه بسیاری از رسانه های اروپایی ترجیح می دهند در خصوص حذف جریانهای سنتی از معادلات اجرایی فرانسه سخنی به میان نیاورند. تعلق خاطر بسیاری از رسانه های اروپایی به دو جریان راست و چپ میانه سبب شده تا آنها انقلاب خاموشی که در فرانسه رخ داده است را به یک رقابت انتخاباتی ساده در این کشور تقلیل دهند.